در مورد تفاوت های فرهنگی ایران یا کانادا، یکی از موارد بارزی که از همان ابتدا به نظر شما خواهد آمد این است که کانادایی ها برخلاف بسیاری از ایرانیان که بعد از ساعت 9 شب شام میخورند، معمولاً ساعت 6 تا 7 بعد از ظهر را به وعده غذایی شام اختصاص می دهند. اما در مقابل، ایرانی ها دارای عادت غذایی سالمتری در وعده صبحانه نسبت به کانادایی ها هستند و معمولاً از پنیر، خشکبار و نان و شیر در صبحانه استفاده می کنند. این در حالی است که کانادایی ها اغلب تمایل به خوردن صبحانه به سبک آمریکایی ها دارند که شامل پن کیک، شربت و شیره درخت افرا، گوشت و یا ژامبون بیکن، سوسیس و موارد دیگر می شود. چاشت و یا همان برانچ نیز وعده غذایی است که آنچنان در میان ایرانیان متداول نیست، اما کانادایی ها به آن علاقه دارند، در مقابل ایرانی ها وعده های غذایی ناهار بیشتر و حجیم تری به نسبت کانادایی ها دارند. یکی از تفاوت های فرهنگی بسیار واضح میان ایران و کانادا در استفاده از تعارف و رسم و رسوم متعدد است. در ایران تعارف کردن به معنای نشان دادن ادب و احترام فراوان به شخص مقابل است و در اغلب اوقات ممکن است برای هر دو طرف اذیت کننده باشد، اما در کانادا تعارف و اصرار جایی نداشته و سعی می شود تا روابط اجتماعی با راحتی بیشتری پیش برود. از این رو نگرانی در رابطه با اینکه" اگر تعارف نکنم شاید به فرد بر بخورد و یا اینکه یکبار دیگر اصرار کنم تا فکر نکند تعارف الکی کردم" و افکاری از این قبیل هیچ زمان بین شهروندان کانادایی رخ نمی دهد. یکی دیگر از تفاوت های فرهنگی ایران و کانادا در ساعات کاری این افراد است. به طور معمول شهروندان ایرانی عادت به خوردن چای و فعالیت تا پاسی از شب دارند و به همین خاطر خیلی از رستوران ها و کافه ها حتی تا بعد از ساعت 9 شب نیز فعالیت می کنند. اما کانادایی ها افرادی اغلب سحرخیز هستند و بیشتر به خوردن قهوه در صبح اهمیت می دهند، از این رو اغلب کسب و کارها بعد از ساعت 9 شب فعالیتی نداشته و تعطیل هستند. البته شب های جمعه در مراکز شهری در کانادا شلوغ بوده و هیچ زمانی ساکت و یا تعطیل نیست، ولی در سایر روزها، رفت و آمد مردم و ماشین ها بعد از ساعت 9 شب به میزان زیادی کاهش پیدا می کند. اما در ایران بیشتر شب ها خصوصاً پنج شنبه و جمعه ها شلوغ بوده و آنچنان فرهنگ تعطیلی بعد از 9 شب وجود ندارد. ( این موضوع به استثنای قانون فعلی محدودیت تردد و فعالیت کسب و کارها در ایران برای جلوگیری از شیوع بیماری است) یکی دیگر از تفاوت های فرهنگی ایران و کانادا در سبک آموزشی مدارس و دانشگاه های این کشور است، به طور معمول، در کشور کانادا دانش آموزان و دانشجویان دارای دو روز تعطیل در طی هفته هستند، واحدهای درسی کمی برای پاس کردن در طی سال دارند و به همین خاطر می توانند با تمرکز بیشتری در مورد آینده خود تصمیم گرفته و با کیفیت بالاتری دروس را یاد بگیرند. همچنین اجباری برای شرکت در دوره های دانشگاهی در کانادا وجود نداشته و فرد می تواند بنابر تمایل خود در یکی از انواع کالج ها، موسسه های فنی و حرفه ای و یا دوره های کوتاه مدت اختصاصی برای بازار کار شرکت کند. لازم به ذکر است که امتحان کنکور سراسری و آزاد نیز وجود خارجی در کانادا نداشته و به طور کلی تعریف نشده است، تنها در برخی از رشته ها ممکن است دانشگاه های کانادایی از دانشجو امتحان ورودی بگیرند. مورد دیگری که خیلی با ایران تفاوت دارد اینست که معمولاً دخترها و پسرها در یک مکان، مدرسه و دانشگاه به تحصیل می پردازند و تفاوتی میان جنسیت ها قائل نمی شوند که در ایران تنها در دانشگاه ها تحصیل مختلط وجود داشته و تا قبل از آن پسر و دختر به صورت مجزا به تحصیل می پردازند.